หลวงตาบุญชื่น ปัญญาวุฑโฒ ท่านคือใคร

หลวงตาบุญชื่น เป็นพระภิกษุสายป่า สังกัดวัด/ที่พักสงฆ์บ้านเสาเล้าใหญ่ ตำบลโพนสวรรค์ อำเภอโพนสวรรค์ จังหวัดนครพนม

ก่อนบวช ท่านเคย “เป็นทหารเกณฑ์” ช่วงสงครามในอดีต และเคยมีภาระต้องดูแลครอบครัว มีลูก 4 คน เสียด้วย

หลวงตาบวชเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2552 หลังจากลูก ๆ โตและมีความพร้อม — นั่นคือเมื่ออายุราว 60 ปีกว่า และตั้งใจละทางโลกเข้าสู่ “ทางธรรม” โดยเดินตามแนวทางของพระป่าอย่างเคร่งครัด


สิ่งที่ทำให้ผู้คนนับถือและศรัทธาในตัวท่าน

หลายเหตุผลทำให้ “หลวงตาบุญชื่น” เป็นที่ศรัทธาของชาวพุทธในวงกว้าง:

เดินธุดงค์เท้าเปล่า ไม่รับปัจจัย-สิ่งของ
ท่านเดินจาริก (ธุดงค์) ด้วย “เท้าเปล่า” — ไม่ใส่รองเท้า, ไม่ขอขึ้นรถ, และไม่รับปัจจัยแม้แต่บาทเดียว รับเพียง “น้ำเปล่า” จากญาติโยม ถวายเพื่อดำรงชีพเบื้องต้นเท่านั้น

ปฏิบัติดี ปฏิบัติถูก — ธรรมยึดมั่น / วิถีพุทธอย่างเข้มงวด
ท่านไม่จำวัดอยู่ประจำวัดเดียว — บางช่วงจำวัดในถ้ำหรือป่า เช่นบนเทือกเขาภูพาน และปฏิบัติกรรมฐานอย่างเคร่งครัด ทำวัตร สวดมนต์ บิณฑบาต เจริญภาวนา ตามวัตรพระป่าอย่างสม่ำเสมอ

เลือกละทางโลก สละสังขาร เพื่อแสวงหาจิตใจสงบ — “บวชเพราะอยากเห็นสัจธรรม”
การที่ท่านเคยเป็นทหาร มีภาระ มีครอบครัว แต่เมื่อบวชแล้ว เลือกเดินทางสาย “ละโลก” อย่างเด็ดเดี่ยว — คนที่รู้เรื่องมองว่าเป็น “การตัดสินใจด้วยปัญญา” ที่แสดงถึงความตั้งใจจริงในการแสวงธรรม

จุดรวมใจของญาติโยม — สะท้อนความศรัทธา พลังแห่งการทำบุญ และความหวังทางธรรม
เมื่อหลวงตาเดินธุดงค์ผ่านจังหวัดต่าง ๆ มีผู้คนนับพันมาต้อนรับ รอกราบสักการะ บางคนถวายของ ถวายน้ำดื่ม บางคนทำความสะอาดบ้านหรือพื้นที่โดยรอบเพื่อเป็นการ “ร่วมบุญ” ตามความเชื่อว่า การต้อนรับพระธุดงค์คือการสะสมบุญ

สื่อภาพชีวิตจริง — ไม่โปรโมตตัวเอง แต่ใช้ “การกระทำ” เป็นพยาน
การที่ท่านไม่รับปัจจัย ไม่อวดอ้าง ไม่ขอสิ่งตอบแทน นับเป็น “ตัวอย่างที่ตรงไปตรงมา” ในสายพระป่า — ทำให้หลายคนรู้สึกว่าเห็นความจริงใจ ไม่ใช่พระที่แสวงหาเงินทองชื่อเสียง


ความหมายของ “ธุดงค์” และบทบาทของหลวงตาบุญชื่น

“ธุดงค์” คือการเดินจาริกแสวงบุญแบบพระป่า — ละสังขารบางอย่าง เช่น ไม่จำวัดในกุฏิใหญ่ ไม่ยึดติดสิ่งของ สละความสะดวกสบาย เพื่อฝึกจิต ฝึกใจ และพัฒนาธรรมภายใน
-หลวงตาบุญชื่น กลายเป็น “สัญลักษณ์ของการแสวงบุญ” ที่เรียบง่าย — เป็นต้นแบบให้คนรุ่นใหม่หรือผู้ที่อยากปฏิบัติธรรมเห็นว่า “ถ้าใจตั้งมั่นจริง” ก็สามารถละโลกได้แม้ชีวิตผ่านหลายบทบาทมาแล้ว



—

✅ สรุป: ทำไมผู้คนนับถือหลวงตาบุญชื่น

หลวงตาบุญชื่น ไม่ใช่แค่ “พระที่เดินธุดงค์” — แต่เป็น “พระที่เดินด้วยหัวใจ” ด้วยความตั้งมั่น ละทางโลก และปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง บางคนเห็นในแนวทางของท่านว่า “นี่คือพุทธะในชีวิตจริง” เพราะท่านไม่ใช่แค่พูดธรรม แต่ใช้ชีวิตเป็นพุทธะจริง ๆ — ด้วยความเรียบง่าย สละ และจริงใจ สิ่งเหล่านี้จึงดึงดูดให้ผู้คนนับถือและศรัทธาในตัวท่านอย่างลึกซึ้ง


—