Blog

เมื่อพูดถึง ที่เที่ยวชัยภูมิ หลายคนอาจนึกถึงทุ่งดอกกระเจียว แต่ยังมีอีกหนึ่งสถานที่ท่องเที่ยวสุดมหัศจรรย์ที่ได้รับการขนานนามว่าเป็น “สโตนเฮนจ์เมืองไทย” นั่นก็คือ มอหินขาว กลุ่มหินทรายสีขาวขนาดมหึมาที่ตั้งตระหง่านท้าทายกาลเวลามานับล้านปี ณ อุทยานแห่งชาติภูแลนคา

มอหินขาว ไม่ได้เป็นเพียงแค่ก้อนหิน แต่เป็นประติมากรรมทางธรรมชาติที่เกิดจากการกัดเซาะของลมฝนมาอย่างยาวนานตั้งแต่ยุคเมโสโซอิก ประกอบด้วยกลุ่มหินรูปร่างแปลกตาหลายกลุ่มกระจายตัวกันอยู่บนทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ ทำให้เกิดเป็นทัศนียภาพที่สวยงามและแปลกตาอย่างยิ่ง

ไฮไลท์ห้ามพลาดที่มอหินขาว

• กลุ่มหินที่ 1 (กลุ่มเสาหิน 5 ต้น): เป็นกลุ่มหินที่โดดเด่นและเป็นภาพจำของมอหินขาวที่สุด ประกอบด้วยแท่งหินขนาดใหญ่ 5 ต้น สูงประมาณ 12 เมตร เป็นจุดถ่ายรูปที่นักท่องเที่ยวทุกคนต้องมาเช็กอิน
• กลุ่มหินที่ 2 (ลานหินต้นไทร): มีหินรูปร่างคล้ายเจดีย์และรองเท้าบูท เป็นอีกหนึ่งจุดที่น่าสนใจและมีต้นไทรใหญ่ให้ร่มเงา
• จุดชมวิวผาหัวนาค: อยู่ห่างออกไปประมาณ 3 กิโลเมตร เป็นจุดชมวิวทิวทัศน์และพระอาทิตย์ตกที่สวยงามที่สุดแห่งหนึ่งของอุทยานแห่งชาติภูแลนคา
• การชมดาวยามค่ำคืน: ในช่วงฤดูหนาวที่ฟ้าโปร่ง มอหินขาวคือหนึ่งในสถานที่ดูดาวและถ่ายภาพทางช้างเผือกที่สวยที่สุดในประเทศไทย เนื่องจากมีมลภาวะทางแสงน้อยมาก

การเดินทางและช่วงเวลาที่เหมาะสม

มอหินขาวตั้งอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติภูแลนคา การเดินทางสะดวกสบายด้วยรถยนต์ส่วนตัว ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการมาเยือนคือช่วงปลายฝนต้นหนาวไปจนถึงฤดูหนาว (ตุลาคม – กุมภาพันธ์) เพราะอากาศจะเย็นสบาย ท้องฟ้าแจ่มใส เหมาะแก่การถ่ายรูปและกิจกรรม กางเต็นท์ ที่ลานกางเต็นท์ของอุทยานฯ

มอหินขาว ชัยภูมิ จึงเป็นมากกว่าแค่ที่เที่ยว แต่เป็นดินแดนมหัศจรรย์ที่รอให้ทุกคนมาสัมผัสความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติด้วยตาตัวเอง

“ตอนรักกันอะไรก็ให้ได้” ประโยคคลาสสิกที่เกิดขึ้นในหลายความสัมพันธ์ ไม่ว่าจะเป็นเงินทอง, รถยนต์, บ้าน หรือทรัพย์สินมีค่าอื่นๆ ที่มอบให้กันเพื่อแสดงความรัก แต่เมื่อความรักเดินทางมาถึงทางตัน คำถามที่ตามมาคือ “ของที่ให้ไปทั้งหมด ทวงคืนได้ไหม?”

ในทางกฎหมาย เรื่องนี้มีคำตอบที่ชัดเจนอยู่ในตัวบทกฎหมายที่เรียกว่า “การให้โดยเสน่หา” ซึ่งคนมีคู่หรือคนที่กำลังจะเลิกราทุกคนควรทำความเข้าใจ

หลักกฎหมายสำคัญ: “ให้แล้วให้เลย ทวงคืนไม่ได้”

ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ (ป.พ.พ.) ว่าด้วยเรื่อง “ให้” การให้โดยเสน่หา คือการโอนกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินของตนให้แก่บุคคลอื่น โดยไม่มีค่าตอบแทน เมื่อผู้ให้ได้ส่งมอบทรัพย์สินนั้นให้แก่ผู้รับแล้ว การให้ถือว่าสมบูรณ์ กรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินจะตกเป็นของผู้รับทันที

ดังนั้น หลักการสำคัญที่สุดคือ เมื่อให้โดยสมัครใจในขณะที่รักกันดี ทรัพย์สินนั้นจะตกเป็นของผู้รับโดยสมบูรณ์ ผู้ให้ไม่มีสิทธิ์ทวงคืนได้ แม้ภายหลังจะเลิกรากัน หรือฝ่ายผู้รับไปมีคนใหม่ก็ตาม เพราะการเลิกราหรือการนอกใจ ไม่ใช่เหตุผลทางกฎหมายที่จะใช้เรียกทรัพย์สินคืนได้

ข้อยกเว้น! กรณีที่กฎหมายอนุญาตให้ “ทวงคืน” ได้

แม้หลักการคือให้แล้วทวงคืนไม่ได้ แต่กฎหมายก็เปิดช่องให้ผู้ให้สามารถฟ้องร้องเรียกทรัพย์สินคืนได้ในกรณีพิเศษ ซึ่งเรียกว่า “เหตุเนรคุณ” ตามมาตรา 531 ซึ่งหมายถึงผู้รับกระทำการในลักษณะที่ร้ายแรงต่อผู้ให้ ดังนี้

1. ประทุษร้ายต่อตัวผู้ให้: ผู้รับได้กระทำการประทุษร้ายต่อร่างกายหรือจิตใจของผู้ให้ หรือพ่อแม่, ภรรยา/สามี หรือผู้สืบสันดานของผู้ให้ อย่างร้ายแรง และเป็นความผิดอาญา
2. ทำให้ผู้ให้เสียชื่อเสียง: ผู้รับได้ทำให้ผู้ให้ หรือบุคคลในครอบครัวของผู้ให้เสียชื่อเสียงอย่างร้ายแรง หรือหมิ่นประมาทผู้ให้อย่างร้ายแรง
3. ไม่ตอบแทนเลี้ยงดู: ในกรณีที่ผู้ให้ยากไร้ลง และผู้รับซึ่งสามารถช่วยเหลือได้ กลับปฏิเสธที่จะให้การเลี้ยงดูตามสมควรแก่ผู้ให้

จะเห็นได้ว่า “เหตุเนรคุณ” เป็นเรื่องที่ร้ายแรงมาก การเลิกรา, การมีกิ๊ก หรือการนอกใจทั่วไป ไม่ถือเป็นเหตุเนรคุณ ที่จะใช้ฟ้องเรียกคืนของขวัญได้

ข้อควรรู้: “ของขวัญ” ต่างจาก “ของหมั้น” และ “สินสอด”

สิ่งสำคัญที่ต้องแยกให้ออกคือทรัพย์สินที่ให้กันในโอกาสต่างๆ:

• ของขวัญ (ให้โดยเสน่หา): คือสิ่งที่ให้กันระหว่างที่คบหาดูใจกัน แสดงความรักในโอกาสต่างๆ เช่น วันเกิด, วันวาเลนไทน์ กลุ่มนี้ทวงคืนไม่ได้
• ของหมั้น: คือทรัพย์สินที่ฝ่ายชายมอบให้ฝ่ายหญิง เพื่อเป็นหลักฐานว่าจะสมรสด้วยในอนาคต หากต่อมาฝ่ายหญิงเป็นฝ่ายผิดสัญญาหมั้น (เช่น นอกใจ, ไม่ยอมแต่งงาน) ฝ่ายชายสามารถเรียกคืนของหมั้นได้
• สินสอด: คือทรัพย์สินที่ฝ่ายชายมอบให้แก่บิดามารดา หรือผู้ปกครองของฝ่ายหญิง เพื่อตอบแทนการที่ได้เลี้ยงดูฝ่ายหญิงมา ถือว่าให้แล้วให้เลย ไม่สามารถเรียกคืนได้

ข้อแนะนำ: ก่อนจะเปย์หนัก คิดให้รอบคอบ

ความรักเป็นเรื่องของอารมณ์ แต่การให้ทรัพย์สินที่มีมูลค่าสูงเป็นเรื่องของกฎหมาย ก่อนจะให้ของขวัญชิ้นใหญ่แก่คนรัก ควรไตร่ตรองให้ดีว่าเราพร้อมที่จะ “ให้” จริงๆ โดยไม่หวังผลตอบแทนหรือไม่ เพราะเมื่อกรรมสิทธิ์ถูกโอนไปแล้ว การนำกลับคืนมาแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย เว้นแต่จะเข้าข้อยกเว้นที่ร้ายแรงจริงๆ